Outreach en Sipifalls
Door: Helma
Blijf op de hoogte en volg Helma
27 Januari 2014 | Oeganda, Kumi
Hallo allemaal,
Ik zal weer eens even wat schrijven over de laatste dagen. We beleven zoveel dingen dat ik wel een boek vol kan schrijven. Ik weet soms ook niet meer waar ik mee moet beginnen.
Afgelopen vrijdag ging ik mee met een ‘ outreach’ van de nutritionafdeling. We reden met een grote jeep van het ziekenhuis naar een gezondheidscentrum ongeveer 15 kilometer van het Kumihospitaal af. Voor de ingang van het gezondheidscentrum zaten veel vrouwen met baby’s en jonge kinderen. Rose, de social worker, gaf eerst informatie over borstvoeding en gewone voeding na de borstvoeding. Er zijn in Oeganda veel ondervoede kinderen en deze worden door de outreaches van ziekenhuizen opgespoord.
Eigenlijk is het een openluchtconsultatiebureau. Vaak is het ontbreken van kennis van de voeding bij de moeder het grootste probleem, want bijna alle noodzakelijke voedingsbestanddelen zijn in de natuur ( oa groentetuin) aanwezig.
Na het informatieve praatje gingen Sietske, Ruth, een Engelse social worker en ik aan de slag en werd van de kinderen de dikte van de bovenarmen gemeten, het gewicht gedaan en de lengte gemeten. Er zijn zeker zo’n 60 kinderen langsgekomen. De tranen springen in je ogen, want wij zijn geen schone kinderen tegen gekomen. De een voelde nog kleveriger aan dan de ander. De kleren zijn kapot en smerig en ze kijken met zulke trieste ogen naar je dat je hart breekt. Wat een ellende.
De kinderen die een beetje ondervoed zijn krijgen een soort calorierijke pasta mee en de erg ondervoede kinderen worden opgenomen in het ziekenhuis.
Het was erg indrukwekkend, maar goed werk. Morgen gaan we weer mee met een outreach van dezelfde afdeling.
Het afgelopen weekend gingen Ruth, Sietske en ik naar de Sipiwatervallen. We vertrokken met een kleine bus, die koelvloeistof lekte en dus regelmatig moest stoppen om weer koelvloeistof bij te vullen. Ik zat voorin, op de plek van de motor en ik zal jullie vertellen dat het niet prettig aanvoelt als je billen bijna verbranden. Na 4 x stoppen werd de bagage uit de bus geladen en gingen we met een andere bus verder. De Sipiwatervallen waren echt de moeite waard. Het gebied is schitterend en ligt tegen de grens van Kenia.
Het was ook erg fijn om na 14 dagen koude douche ook weer eens onder een warme straal te staan en je haar goed uit te kunnen spoelen.
Ik vermaak mij hier nog goed, maar denk ook aan een ieder thuis en op de afdeling. Ik mis de hectiek van de afdeling, want die past toch beter bij mij dan de afwachtende houding van een Afrikaans ziekenhuis.
Ik zal weer eens even wat schrijven over de laatste dagen. We beleven zoveel dingen dat ik wel een boek vol kan schrijven. Ik weet soms ook niet meer waar ik mee moet beginnen.
Afgelopen vrijdag ging ik mee met een ‘ outreach’ van de nutritionafdeling. We reden met een grote jeep van het ziekenhuis naar een gezondheidscentrum ongeveer 15 kilometer van het Kumihospitaal af. Voor de ingang van het gezondheidscentrum zaten veel vrouwen met baby’s en jonge kinderen. Rose, de social worker, gaf eerst informatie over borstvoeding en gewone voeding na de borstvoeding. Er zijn in Oeganda veel ondervoede kinderen en deze worden door de outreaches van ziekenhuizen opgespoord.
Eigenlijk is het een openluchtconsultatiebureau. Vaak is het ontbreken van kennis van de voeding bij de moeder het grootste probleem, want bijna alle noodzakelijke voedingsbestanddelen zijn in de natuur ( oa groentetuin) aanwezig.
Na het informatieve praatje gingen Sietske, Ruth, een Engelse social worker en ik aan de slag en werd van de kinderen de dikte van de bovenarmen gemeten, het gewicht gedaan en de lengte gemeten. Er zijn zeker zo’n 60 kinderen langsgekomen. De tranen springen in je ogen, want wij zijn geen schone kinderen tegen gekomen. De een voelde nog kleveriger aan dan de ander. De kleren zijn kapot en smerig en ze kijken met zulke trieste ogen naar je dat je hart breekt. Wat een ellende.
De kinderen die een beetje ondervoed zijn krijgen een soort calorierijke pasta mee en de erg ondervoede kinderen worden opgenomen in het ziekenhuis.
Het was erg indrukwekkend, maar goed werk. Morgen gaan we weer mee met een outreach van dezelfde afdeling.
Het afgelopen weekend gingen Ruth, Sietske en ik naar de Sipiwatervallen. We vertrokken met een kleine bus, die koelvloeistof lekte en dus regelmatig moest stoppen om weer koelvloeistof bij te vullen. Ik zat voorin, op de plek van de motor en ik zal jullie vertellen dat het niet prettig aanvoelt als je billen bijna verbranden. Na 4 x stoppen werd de bagage uit de bus geladen en gingen we met een andere bus verder. De Sipiwatervallen waren echt de moeite waard. Het gebied is schitterend en ligt tegen de grens van Kenia.
Het was ook erg fijn om na 14 dagen koude douche ook weer eens onder een warme straal te staan en je haar goed uit te kunnen spoelen.
Ik vermaak mij hier nog goed, maar denk ook aan een ieder thuis en op de afdeling. Ik mis de hectiek van de afdeling, want die past toch beter bij mij dan de afwachtende houding van een Afrikaans ziekenhuis.
-
27 Januari 2014 - 23:14
Raymond:
Hoi Helma (en Sietske),
Goed dat jullie wat kunnen betekenen voor die arme sloebers daar. Er is dus eigenlijk een grote behoefte aan kinderkleertjes. Je moet maar even aangeven zoals je al schreef wat ik als extra mee kan nemen. Morgen avond kunnen we Skypen omstreeks 19.00 uur onze tijd. dag naar de verjaardag van Marian geweest het was gezellig en heb een hapje meegegeten. Was nu wel erg handig.
Ik moet de groeten doen van DirkJan en Marian en Iris, ook van zijn gasten zoals Gert, Edwin en Astrid, Dirk en Aline en Martin.
Hier loopt de verbouwing gewoon door, morgenochtend starten de stucadoors en zal het snel een ander aanzien geven, hoop ik. De aannemer komt woensdag weer om de bijkeuken te betegelen.
Tot morgen Raymond. -
28 Januari 2014 - 12:07
Leonie:
Hoi Helma
wat een avonturen en een indrukken die je op doet. Lijkt me inderdaad moeilijk om je tranen in te houden als je zoveel ondervoede kinderen ziet. Foto van de Sipifalls lijkt op die van Prisca en Henk. Ga je volgende week met "Amuria" op stap? groet Leonie -
28 Januari 2014 - 20:35
Aline:
lieve Helma, zal niet altijd meevallen als je weet hoe goed wij het hebben en je ziet hoeveel armoede daar is. In ieder geval fijn dat jij een verschil kunt maken voor de mensen. Heel veel succes, plezier en moed gewenst! Aline -
30 Januari 2014 - 01:49
Margo:
Hoi Helma,
Ik dacht al wanneer komt het dat wat zo,n indruk maakt, want zoals we het hier hebben, dat zul je daar bij de zwarte bevolking over het algemeen niet tegenkomen.
het is bijna altijd armoe, honger en beperkt gezondheidszorg.Op onze rondreis door zuid-afrika zijn we dit soort taferelen ook tegengekomen,vooral de woonomstandigheden(townships) heeft toen indruk op ons gemaakt.
Je kunt in elk geval ventileren, door de uitstapjes en straks ook genieten van al het moois,als je vrijwilligers werk erop zit,
Dus nog even ah het WERK en dan echt vakantie,
ik vind het knap van je
brassa,s en tot over een paar weken -
31 Januari 2014 - 01:01
Janine:
Hoi lieve dames,
Fijn weer even bericht te hebben en te lezen dat jullie veel te zien krijgen. Is jullie taak inmiddels echt meewerken of meer rondkijken? In ieder geval een ervaring om nooit te vergeten!
Hier alles zo zijn gangetje en ik zal zien dat ik er een prive-mail uitram van de week voor de meer bijzondere zaken die beter niet hier opgeschreven kunnen worden.
Het is hier nu de 2de dag aan het vriezen, nou ja mild hoor, weet dat jullie er stiekem af en toe naar verlangen en wij naar tropische temperaturen.
Ik mis je wel hoor maatje!!En jij mist dus duidelijk de luxe van hier, wat hebben we het rijk he?
Groetjes van Imca, Kelly, Gabie, Maaike en Jeanette, het koppel van deze nacht.
Een PB en verder rust, een nieuwe couv om uit te proberen, lijkt wel een soort luchtschip of zo. Wat zou het mooi zijn als de oude afgekeurde naar Kumi konden, maar hoe krijgen we ze er tzt, want voorlopig nog hier in gebruik.
Nou net even die pb tussendoor gedaan en ga verder aan de slag, voorzichtig jullie en groetjes janine -
02 Februari 2014 - 08:44
Jeannette:
Hoi Helma,
fijn om je verhalen te lezen, hier kan je nog jaren op teren! En misschien moeten we maar iets van de Afrikaanse afwachtendheid van daar hier introduceren en wat van onze westerse mentaliteit naar daar exporteren. Zo werkt het niet maar het zou voor alle partijen misschien beter zijn! Kan je iets vertellen over de infrasturctuur van de gezondheidszorg daar? Is die vergelijkbaar met Ethiopie? En hoe de financiele structuren lopen? Zijn er verzekeringen? Hoeveel moeten vrouwen betalen om te baren? En komt een ziekenhuis of kliniek daarmee uit? We praten wel bij als je weer hier bent! Groet, sterkte en geniet, je kunt de wereld niet veranderen en de druppel op de gloeiende plaat is belangrijk voor dat één mens, Jeannette -
03 Februari 2014 - 13:36
Leonie:
Hoi Helma
Was me dat ff swingen bij de bezichtiging van de school met Amuria!? Live op facebook!!!
Gisteren heeft Roeleke een verhaal verteld over het werk in Amuria en Uganda. geïllustreerd met foto s gebeamd door Henk. Was een mooi verhaal met recente foto's van zaterdag aldus Henk. Ik heb ze nog niet gezien moest werken. Begrijp ik van Henk goed dat je, je werkterrein verlegd? Nou succes met je werk verder. groet Leonie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
