Verder in Kumi
Door: Helma
Blijf op de hoogte en volg Helma
22 Januari 2014 | Oeganda, Kumi
Hoi allemaal,
We hebben inmiddels een dongel en kunnen een maand onbeperkt op internet, als we maar niet teveel bestanden gaan downloaden, want dan gaat het snel op.
Afgelopen weekend hebben Sietske en ik op de Afrikaanse fiets gezeten. Sietske kon niet remmen en mijn fiets blokkeerde al na 10 minuten, maar zoals het een inmiddels goed fietser vergaat kreeg ik hem weer aan de praat. Verder hebben we geen problemen gehad, al zijn we erg bijzonder als mzungu ( Blanke ) op de fiets. We fietsten beide dagen zo'n 18 km waarvan 1x naart Kumi town en een keer naar het meer. Wat een armoede zie je op het platteland. Bij sommige kinderen hangen alleen nog wat draden aan het lijf, kleding kun je het niet meer noemen.
In het ziekenhuis vermaken we ons goed. We beginnen het wat door te hebben, al snappen we soms niets van hun gedachten gang en beleid. We wachten veel, want inleidingen en verder iets plannen kent men niet. Er is nooit een OK programma. Er wordt gewoon bij de visite gekeken wat er die dag gedaan moet worden. Gisteren waren er 3 partussen, waarvan er 1 2 uur aan het persen was. Zelfs verpleegkundigen van andere afdelingen kwamen door al het geschreeuw eens achter het gordijntje kijken wat er aan de hand was op afdeling. Iedereen bemoeit zich dan met de barende vrouw en omdat zij geen Engels sprak en je ook niet wist wat de anderen allemaal zeiden deden wij ons best, maar konden het schreeuwen en alle aandacht niet vermijden. Vandaag was er een sectio onder algehele narcose. Rr meten tijdens de ok doen ze niet. Ze sluiten alleen aan aan de saturatiemeter. de vrouw had wat O2 nodig, maar de baby ook. Dan gaat de baby voor en moet de ok patiente even wachten op de zuurstof.
Zo kan ik wel doorgaan. We maken van alles mee.
We kennen nu veel patienten en familie die op het het ziekenhuisterrein vertoeven en blijven elke dag gedag zeggen. Af en toe maken we eens een praatje bij de kookpotten, dan weer bij wat anderen mensen. Aankomend weekend gaan we de Sipi falls bezoeken. Ik heb net een leuke lodge geboekt.
Nu hebben jullie weer wat te lezen. Ik ga eens even relaxen en van wat zon genieten.
Tot mails, Helma
We hebben inmiddels een dongel en kunnen een maand onbeperkt op internet, als we maar niet teveel bestanden gaan downloaden, want dan gaat het snel op.
Afgelopen weekend hebben Sietske en ik op de Afrikaanse fiets gezeten. Sietske kon niet remmen en mijn fiets blokkeerde al na 10 minuten, maar zoals het een inmiddels goed fietser vergaat kreeg ik hem weer aan de praat. Verder hebben we geen problemen gehad, al zijn we erg bijzonder als mzungu ( Blanke ) op de fiets. We fietsten beide dagen zo'n 18 km waarvan 1x naart Kumi town en een keer naar het meer. Wat een armoede zie je op het platteland. Bij sommige kinderen hangen alleen nog wat draden aan het lijf, kleding kun je het niet meer noemen.
In het ziekenhuis vermaken we ons goed. We beginnen het wat door te hebben, al snappen we soms niets van hun gedachten gang en beleid. We wachten veel, want inleidingen en verder iets plannen kent men niet. Er is nooit een OK programma. Er wordt gewoon bij de visite gekeken wat er die dag gedaan moet worden. Gisteren waren er 3 partussen, waarvan er 1 2 uur aan het persen was. Zelfs verpleegkundigen van andere afdelingen kwamen door al het geschreeuw eens achter het gordijntje kijken wat er aan de hand was op afdeling. Iedereen bemoeit zich dan met de barende vrouw en omdat zij geen Engels sprak en je ook niet wist wat de anderen allemaal zeiden deden wij ons best, maar konden het schreeuwen en alle aandacht niet vermijden. Vandaag was er een sectio onder algehele narcose. Rr meten tijdens de ok doen ze niet. Ze sluiten alleen aan aan de saturatiemeter. de vrouw had wat O2 nodig, maar de baby ook. Dan gaat de baby voor en moet de ok patiente even wachten op de zuurstof.
Zo kan ik wel doorgaan. We maken van alles mee.
We kennen nu veel patienten en familie die op het het ziekenhuisterrein vertoeven en blijven elke dag gedag zeggen. Af en toe maken we eens een praatje bij de kookpotten, dan weer bij wat anderen mensen. Aankomend weekend gaan we de Sipi falls bezoeken. Ik heb net een leuke lodge geboekt.
Nu hebben jullie weer wat te lezen. Ik ga eens even relaxen en van wat zon genieten.
Tot mails, Helma
-
22 Januari 2014 - 17:41
Conny Kok:
Hai Helma,
Leuk weer van je te horen. Jullie beleven genoeg als ik het zo lees.
Mis je ons al een beetje? Het is hier wel stil hoor zonder jouw geklets.
Hoop dat je je goed vermaakt daar kijk weer uit naar je volgende verslag.
Groetjes Conny -
22 Januari 2014 - 23:51
Janine:
Hoi Helma en Sietske natuurlijk.
He leuk weer een verslag!!
Alleen een beetje geschokt dat jullie daar zonder begeleiding met zijn tweeen rond gaan fietsen, als oud.afrikagangers zouden wij het niet in ons hoofd halen!! Hoe lief de mensen ook zijn ; ze zijn arm en alleen al door jullie blanke huidje ben je rijk en in vergelijking met hen zijn we dat ook.Dus ik kan het niet nalaten om je toch nog even te waarschuwen. Want kom je in ellende terecht, dan trek je aan het kortste end, hoe dan ook.Roger kent Oeganda en kan zeggen hij kent heel Afrika zowat, dus...... als je toch wilt fietsen of wandelen neem een afrikaan mee, altijd!!Het is voor je veiligheid!
Verder wel herkenbaar geweldig wat jullie beleven en ik smul van jullie ervaringen . Geniet, maar met verstand, liefs -
23 Januari 2014 - 00:09
Inge:
He Helma,
nou dat is nog eens andere koek dan die kraamsuites hier bij ons in het FZ. En al ons efficiente werken en drukke OK-programma's, en onze hygieneregels. Een toestand vergeleken bij de situatie die jij beschrijft. Hier lijkt het af en toe wel een beetje doorgeschoten maar wat jij meemaakt is natuurlijk niet te geloven.
Sterkte en geniet er ook maar een beetje van, de natuur is alleen al de moeite waard.
Groetjes uit Almere, Inge -
23 Januari 2014 - 15:37
Je Oudste Dochter:
Lieve Mama,
Heb je Janine haar reactie gezien? Ze heeft wel gelijk moet ik je meegeven!
Let op elkaar en denk niet altijd het goede in de mens!
Leuk dat je je Engels ook eens bijspijkert, dan kunnen we thuis een normaal Engels gesprek voeren ;)
Geniet van alles, nog even en dan is papa er al!
Maarrrrr eerst moet de verbouwing wat voorbij zijn! Wat een stoffig en rommelig huis is het nu ;)
hahaha
Dikke kus en Knuffel Merel
-
27 Januari 2014 - 13:08
Helene :
Hallo Helma,
wat fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt. Ik hoop dat jouw aanwezigheid een verschil maakt voor enkele vrouwen daar want ook dat lijkt mij voor jou heel fijn om te ervaren. Dat je de taal niet spreekt is misschien lastig maar een gebaar kan ook zo veel zeggen.
Zuig alles in je op en GENIET.
Hartelijke groetjes van Wil en mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
